Te słowa jak żadne inne odzwierciedlają to co dzieje się na ekranie. Pełno tutaj niedopowiedzianych słów, burzliwych chwil czy niepewności pomału wkradającej się w życie bohaterów. Nie zobaczymy tutaj wypadku księżnej Diany, ani jej ciała ani samego pogrzebu. Te sceny które powinny się znaleźć w takiej produkcji zostały nie tyle pominięte przez reżysera, lecz przedstawione w nieco umiarkowany sposób. Bardzo często jesteśmy świadkami całego zdarzenia, widzimy wszystko oczami zwykłych ludzi, którzy w tych ciężkich i smutnych chwilach wiedzieli co się dzieje tylko i wyłącznie z telewizji, a później z pod bramy pałacu Buckingham. Choć obraz chwyta za serce i jest jak najbardziej produkcją inteligentną to czegoś mi tu zabrakło. Muzyka jest jedynie przeciętną zbiorowością nut, która jakoś za specjalnie nie zapada w pamięć, a samo zakończenie nie robi dużego wrażenia, bo w końcu chyba nawet nie miało robić. Jeżeli chodzi o zdjęcia i scenografie to widać tutaj lekkość, płynność - po prostu istny dotyk profesjonalizmu. Bardzo podobał mi się duży nacisk na sferę psychologiczną Królowej Elżbiety. Zachowuje się ona wręcz bluźnierczo wobec śmierci księżnej Diany, ale to tylko dlatego iż nie doświadczyła ona jej straty aż tak blisko. W tym momencie można podziwiać bardzo ciekawe ukazanie jej problemów na przykładzie jelenia, który moim zdaniem jest momentem przełomowym filmu. Helen Mirren jako tytułowa królowa, poradziła sobie dobrze, choć jej rola nie zachwyca. O wiele bardziej podobał mi się filmowy Blair.
Nie przepadam za takim kinem, ale "Królowa" jest dobrą produkcją i tyle...6/10