Ten film zdecydowanie wyróżnia Hellen Mirren, która Elżbietę II zagrała fantastycznie. Lecz
nie tylko o to tutaj chodzi. Tak, jak już ktoś wcześniej wspomniał, nigdy nie dowiemy się, co
tak naprawdę działo się w pałacu Buckingham w rodzinie królewskiej, po śmierci Diany.
Snuć możemy tylko domysły. Cała fabuła przekonała mnie do dalszego oglądania.
Szczególnie podobała mi się pewna scena. To ta, która ukazuje nam coś w rodzaju
bezsilności królowej. Wtedy, gdy po chwili ma pojawić się jeleń, widzimy, że dowodem
bezradności są łzy Elżbiety. Aby zrozumieć osobę królowej musimy postawić się w jej
sytuacji. Nie chciała stracić zaufania ludzi, lecz także nie chciała pokazywać, że wykonuje
polecenia podyktowane przez młodego Blair'a. Jej rodzina miała inne poglądy, co do jej
dalszych działań, niż ludzie, którzy krytykowali jej postawę wobec śmierci księżnej. Według
mnie, film jest naprawdę ciekawy i z pewnością nie raz będę go jeszcze oglądać.